Huacachina

Dinsdag 26 Oktober 2010 - Woensdag 27 Oktober 2010
Het origineel plan was om de bus vanuit Lima naar Pisco te nemen om dan vandaaruit naar het nationaal park van Paracas te gaan, maar dat bleek ons -eens in Pisco gearriveerd- teveel moeite en vooral te duur. Dus stapten we maar weer terug op de bus richting Ica. We stopten daar niet echt voor de stad zelf maar eerder voor de Oase van Huacachina. Een echte, sprookjesachtige oase temidden van de Peruviaanse woestijn (ja hoor, er is wel degelijk een woestijn in Peru) op enkele kilometers van de stad. Aan de rand van de oases (die trouwens afgebeeld staat op het geldbiljet van 50 sol) vonden we een hostel waar we ons tentje in de tuin konden opslaan. Datzelfde hostel organiseerde ook vrij goedkoop zandbuggytours met de mogelijkheid tot zandboarden. Ideaal dus, want dat was voor ons een van de redenen om naar hier te reizen. In de loop van de namiddag konden we de sandboards al eens uittesten op de duinen rond het oase. Het bleek toch nog iets anders en moeilijker te zijn dan snowboarden... maar het was best leuk en we kregen er gratis en voor niks ook nog eens een mooie zonsondergang in de woestijn bij. De volgende dag genoten we de eerste uren van de rust aan het zwembadje van ons hostel. In de namiddag stond onze zandbuggytocht op het programma. De tocht door de woestijn in de uitvergrote buggy was super. De chauffeur, Antonio, kent de duinen als zijn achterzak en hij schuwde geen scherpe bochten noch steile afdalingen. Geweldig!!; vonden wij. Een van onze medepassagiers dacht er anders over en was het k..tsen nader dan het lachen, om maar een idee te geven van hoe het er aan toe ging. Ergens in het midden van de woestijn, temidden immense duinen, was het dan tijd voor het echte werk met de sandboards. We begonnen rustig en rechtopstaand op enkele kleinere duinen, maar schakelde later voor de echte monsters van duinen toch maar over op een andere houding. Op onze buik was het toch iets veiliger, maar ook nog eens veel sneller en leuker dan ongecontroleerd op twee benen. Voor onze neus zagen we nog wat Nederlanders te enthousiast, "te menens" hard crashen wat het geheel natuurlijk nog interessanter maakte ;). Na 2u zat onze uitstap er jammer genoeg op. Snel de douche onder (want dat zand kruipt werkelijk o-ve-ral), en dan de nachtbus naar Cuzco op... Maar liefst 18u op de bus...