Vrijdag 7 Januari 2011
Op vrijdag werden we voor de laatste keer wakker in ons appartementje in Ipanema. We zouden die dag naar de bergstadjes in de buurt van Rio vertrekken. We hadden echter beiden nog niet genoeg van het strand en de oceaan, zeker nu de zon er vollebak doorkwam. We besloten dus nog wat langer in Rio de Janeiro te blijven. In een (mislukte) poging om geld te besparen zouden we naar de enige camping in Rio te trekken. Deze camping; Camping club do Brazil, ligt op een uurtje per bus van Ipanema, redelijk ver dus. We wilden dat uur niet in het heetst van de dag in de bus doorbrengen en nestelden ons dus nog maar eens op het strand van Ipanema voor een heerlijk dagje rust en zon. Uiteindelijk zaten we pas tegen negen uur half tien op de bus naar Recreio, de wijk waar de camping ligt. Het werd nog een heus huzarenstukje om op tijd (voor elf) op de camping aan te komen, maar slaagden er na veel vijven en zessen toch in. De Brazilianen zijn zeer behulpzaam, maar helpen niet altijd, vekeerde busstop, foute weg, verkeerde richting aanwijzen voor taxis, hier, nee daar... Van het kastje naar de muur. De camping bleek uiteindelijk even duur als de laatste dagen in ons appartementje (daar konden we de prijs wel door vieren delen dankzij Marc en Fabiana), maar we zagen weer een ander stukje van Rio.
Zaterdag 8 Januari 2011
De hele zaterdag spendeerden we samen met vele anderen op het strand van Recreio. Het was duidelijk dat we nu uit het toeristische internationale Rio vertrokken waren. Hier vond je enkel Brazilianen en vaak van Afrikaanse afkomst, het percentage Europeanen of Europees uitzienden was minimaal, ik denk dat er ongeveer twee Europeanen op het strand zaten naast 800 Brazilianen. In het stadje/centrum van de wijk ging ik nog op zoek naar gasflesjes voor ons gasvuurtje om zelf op de camping iets te koken. Na twee uur opnieuw van het kastje naar de muur te worden gestuurd kwam ik uiteindelijk bij de Bazao-verkoper, de man die in gasflessen handelt, van het stadje terecht. Hij wist me te vertellen dat ik hetgeen ik zocht hier niet zou gaan vinden. Dankuwel, eindelijk was er iemand duidelijk. Ik had wel genoten van mijn wandeling door het "echte" Brazilie, het "echte" Rio de Janeiro, niet langer flatgebouwen, eerder kleine huisjes, mensen die meer op straat leven, wat zitten te keuvelen, een biertje drinken op een geimproviseerd terras, een stinkende vuile beek naast de hoofdweg ook... Brazilie!
Geen gas, dus deelden we een pizza in het stadje nadat we beiden het gevoel hadden lang genoeg in het zand te hebben gelegen en mensen te hebben gekeken. Net zoals de avond voordien spendeerden we de laatste uren voor het slapengaan nog op het strand, kijkend en luisterend naar de enorme golven die op het strand sloegen en die ons 's morgens nog met de hoofden tegen elkaar hadden doen botsen.
Zondag 9 Januari 2011
We haddden nu anderhalve week in Rio de Janeiro gespendeerd en het werd hoog tijd om onze trip verder te zetten. Met pijn in het hart verlieten we dan ook de stad, maar het vooruitzicht was mooi want de bergstadjes Teresopolis en Petropolis wachtten op ons. De eerste etappe van onze reis naar de bergen was echter niet van de poes. Met heel onze bagage begonnen we aan de wandeling van 20 minuten naar het stadje waar we gisteren op het strand hadden gezeten om daar de bus naar het busstation in het centrum van Rio te nemen. Op zich niet zo een groot probleem, maar een temperatuur van 32C en een vochtigheidsgraad van 85% maakt het allemaal iets minder draaglijk. Toen we het echt niet meer zagen zitten, stopte ik een willekeurige bus die ons toevallig volledig tot in het busstation van Rio, een uur verder, zou brengen. Nele had nog een half uurtje bussen nodig om haar lichaamstemperatuur terug op pijl te krijgen, maar we waren goed en wel op weg naar Teresopolis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten