Paraty

Vrijdag 21 Januari 2011
Na de Ilha Grande - Angros dos Reis Ferry namen we de bus tot in Paraty, het centrum voor historisch toerisme in Brazilie, waar we iets na de middag aankwamen. We zouden hier 3 nachten verblijven en dan de bus nemen naar Sao Paolo om vanuit het busstation daar in een adem door te gaan naar de luchthaven. Voor de zekerheid controleerden we nog even om hoe laat onze vlucht zou vertrekken zodat we zeker op tijd in Sao Paolo zouden aankomen... Dit was de eerste keer dat het ons opviel dat we vanuit Rio de Janeiro en niet Sao Paolo zouden vliegen! Heel de reis waren we er -om de een of andere nog duistere reden- van overtuigd geweest dat we vanuit Sao Paolo zouden terugkeren. Niet dus. Op zich was dit geen probleem, we bevonden ons nog altijd dichter bij Rio de Janeiro dan Sao Paolo, maar voor alle zekerheid wilden we de vluchtgegevens nog eens online checken voordat we een bus boekten.
We namen een taxi-rit van 1 minuut tot aan het historische centrum van Paraty, waar geen auto's zijn toegelaten, om dan nog 3 minuten met onze bagage tot aan ons hostel te wandelen. Het was opnieuw snikheet en voor Nele waren die 3 minuten duidelijk teveel. Een beetje bevangen door de hitte sleepte ik haar daarom, na de nodige formaliteiten in het hotel, tot aan de zee om wat voor afkoeling te zorgen. Het zeewater was ook warm, maar het schaduwplekje op het strand liet haar toch terug op adem komen. We hadden ons hostel maar voor een nacht geboekt en zochten nog voor minstens een extra nacht een plaatsje dat niet in ons huidige hostel beschikbaar was. Bovendien bleek dit een verlengd weekend te zijn in Brazilie. De zoektocht naar een hostel kon dus moeilijk worden. Ik liet Nele achter op haar schaduwplaatsje op het strand en vertrok op missie. Niet veel later had ik een prachtige kamer kunnen vastleggen voor de volgende nacht aan een mooi prijsje. Tevreden wandelde ik door het historische centrum terug naar het strand. Op weg daar naartoe kreeg ik echter al spijt dat ik de kamer niet voor 2 nachten had vastgelegd, zo gezellig was het stadje... Ook Nele dacht er even later zo over en dus zouden we 's anderendaags nog een nachtje bij proberen te boeken.
Na heel het gereis en geregel schoot er van de dag nog enkel tijd over om wat mails te checken, foto's online te zetten, te douchen en uit te gaan eten en te genieten van een drankje op het stadsplein.

Zaterdag 22 Januari 2011
Naar Paraty kom je niet enkel voor een bezoek aan het goedbewaarde historische centrum van het havenstadje dat in de 17de tot 19de eeuw de hub was voor alle transport tussen Brazilie en Portugal, maar ook voor de prachtige baai en de schitterende eilandjes die zich in die baai bevinden. De beste manier om die eilanden en hun stranden te bezoeken is mee te varen op een van de goedgevulde, toeristenboten die met de tientallen 's morgens de haven verlaten. Wij bleven niet achter en vertrokken iets voor elf voor een boottocht langs vier eilandjes. Het eerste met goede snorkelmogelijkheden, het tweede met een klein strandje en een verborgen grot, aan het derde eilandje stopten we voor de lunch aan boord en een korte plons in het water en op de vierde locatie gingen we weer heel even snorkelen (niet te veel te zien) en rusten we wat uit op het strandje. Tegen vijf uur zetten we terug voet aan wal in de haven van Paraty.
Erg verheugd begaven we ons daarna naar het hotel dat ik voor Nele's verjaardagsnacht had geboekt... dacht ik, want eens daar aangekomen bleek dat er een geweldige miscommunicatie was geweest. De (oudere) dame met wie ik had gesproken dacht dat we de kamer voor vrijdag nodig hadden en niet zaterdag... Gelukkig vonden we nog relatief snel een andere kamer. We boekten wel de kamer die ik eerder op het oog had voor de nacht daarna. Na onze bagage naar verschillende plaatsen te hebben geferried, trokken we het stadje in voor een snel hapje en een kopje koffie. De gezelligheid van het stadje bleef ons bekoren.

Zondag 23 Januari 2011
Naast het historische centrum en de baai zijn de jungle en talrijke watervallen in de buurt de derde grote trekplijster van Paraty. Op zondag hadden we ons ingeschreven voor een jeep-tocht naar verschillende van die watervallen. In de goed met zetels uitgeruste laadbak van de jeep ontmoetten we een ouder, gepensioneerd Frans koppel dat 6 maanden per jaar in Brazilie woonde, per zeilboot naar hier was overgestoken en regelmatig tripjes maakten met hun boot. In Brazilie wonen is niet echt een must voor ons (alhoewel...het land bevakt ons enorm!), maar een zeilbootje kopen en daarmee wat rondreizen tijdens ons pensioen is een gezamelijke droom die in Canada ontsproten is en nu op reis steeds verder groeit... We zagen ons al helemaal in de huid van dat Franse koppel (misschien ook omdat de man was gezegend met een grijze krullenkop wat Nele wel beviel :-) ).
De eerste waterval die we bezochten was de Tobogan. Een naam die de waterval niet gestolen heeft, want je kan hier van bovenaan over de rotsen glijden tot in het water onderaan de waterval, een natuurlijke glijbaan. Best wel leuk, de eerste twee keren dat ik naar beneden ging. De derde keer liet ik me op mijn rug glijden wat een minder goed idee bleek. Ik kwam er echter vanaf met enkele kleinere bulten en een schrammetje. Regelmatig kwamen er heel wat ambitieuzere glijders naar beneden, rechtstaand, vooruit en achteruit en halfweg een klein sprongetje (met twist) makend. These were locals...
Nele had zich niet aan het glijden gewaagd, maar genoot des te meer van de frisse duik in de tweede waterval die we bezochten, o poco do Tarzan. Van daaruit wandelden we naar de eerste cachaca-distillerij die we die dag zouden bezoeken. Cachaca is de Braziliaanse rum, gemaakt van suikerriet en nog steeds een belangrijk exportproduct en het hoofdingredient van de Braziliaanse Capairinha. We proefden in deze distillerij enkele van de plaatselijke smaken (vooral die met kaneel was lekker) en deden wat soevenier-inkopen. Daarna namen we terug onze vertrouwde plaatsen in de jeep in voor een iets langere rit door de jungle om tot bij de schitterende Pedra Branca (witte steen) waterval te geraken. Niet ver daarvandaan lag de tweede distillerij, een replica van een nu geruineerder distillerij die bovenop een rotsheuvel in het oerwoud was gebouwd. Hier smaakte de chocolade-cachaca het best, alhoewel ik ook de traditionele koffie au bain marree, op traditionele wijze geserveerd in het oude woonhuis, kon smaken. De laatste stop was er eentje in de tuin van een restaurant aan een van de twee rivieren van Paraty, opnieuw in de buurt van een waterval. Wij waren op dat moment zo wel wat uitgezwommen, maar de verfrissende duik deed toch opnieuw deugd. Terug in Paraty namen we onze intrek in het prachtige kamertje in het prachtige koloniale gebouw, omgebouwd tot hotel waar ik eerder mijn zinnen al op had gezet.
Het was Nele's 28ste verjaardag en we hadden daags voordien al een restaurantje uitgekozen waar we dat in stijl zouden vieren. In een iets rustiger straatje van het historische centrum genoten we van een heerlijk avondmaal, live muziek klonk vanuit het restaurant, paard en kar passeerden, de temperatuur was zalig aangenaam, enkel de muggen hadden mogen wegblijven... Ik kreeg het van de cafezinho (cafeetje) aan het einde van de maaltijd heerlijk warm van binnen en de vriendelijkheid van de ober deed me al met heimwee terug denken aan de trip die tot een einde leek te komen. Se quiseres mais, pode ser (als je meer wil, ga je gang), ofwel feel free, be happy, live your life!

Maandag 24 Januari 2011
De trip zat er op. We waagden ons nog even in het oude centrum van de stad voor wat souveniers, maar waren vooral blij toen we aan de hitte konden ontsnappen als we op de bus naar Rio de Janeiro stapten. Vandaar was het met een andere bus tot aan de luchthaven en met een tussenstop in Atlanta naar Montreal. Nog 4 nachten en we zijn na net geen twee jaar terug in Belgie. It has all been absolutely fabulous, maar we zijn er ook beiden van overtuigd dat het, eens terug in Belgie, alleen nog maar beter kan worden.