Ilha Grande - 1. Bootexcursies vanuit Abraao

Donderdag 13 Januari 2011
Na de bus vanuit Rio de Janeiro namen we de veerboot vanuit Angros dos Reis om rond half zes aan te komen op Ilha Grande. We zetten voet aan wal in de hoofdplaats van het eiland, Abraao. Daar vonden we al vlug een kleine camping waar we ons tentje opsloegen. 's Avonds verkenden we het stadje, bestudeerden we het kaartje van het eiland en bespraken we de volgende dagen over Peixe Frito (gegrilde vis).

Vrijdag 14 Januari 2011
We waren er niet volledig uitgeraakt de avond voordien; we wisten nog niet hoe we ons verblijf op het eiland zouden invullen. Teveel mogelijkheden boden zich aan. Vanuit Abraao kan je boottochten of bootexcursies ondernemen naar de verschillende interessante punten van het eiland (stranden, baaien, naburige eilandjes, snorkelparadijzen, etc.), maar je kan ook van de ene naar de andere plaats wandelen via schitterende jungle-paden. Via die paden kan je ook op een week rondom het hele eiland wandelen. We overweegden alle opties en bespraken ze met de parkwachters (heel het eiland is een nationaal park). Tegen de middag waren er dan toch (min of meer) uit. We zouden 's anderendaags een boottocht naar de zuidelijke stranden van het eiland ondernemen en dan naar het strand van Palmas wandelen om daar enkele dagen te kamperen.
Voldaan, omdat we eindelijk de knoop hadden doorgehakt, trakteerden we ons die namiddag nog op twee strandjes die op wandelafstand van Abraao lagen. Het eerste strandje, comprida, is een klein strandje, maar we stopten er toch omdat we dringend toe waren aan verfrissing. Het was snikheet op Ilha Grande die dag (en alle andere dagen dat we er verbleven) en enorm vochtig. Wandelen gebeurt dan niet zonder moeite. Nadat we daar een uurtje hadden gezwommen en uitgerust waren van het nemen van die zware beslissingen in de ochtend besloten we om nog wat verder te wandelen. Het jungle-pad dat we volgden ging echter op en af en hier en daar was het een ware modderpoel. We waren dan ook heel erg opgelucht toen we 20-30 minuten later het strand van Abraaozinho hadden bereikt. Onze inspanningen werden echter beloond, het strand ligt ingesloten in een baai en er staat slechts een handvol huisjes en die zijn dan nog goed verscholen, bovendien zijn er veel minder toeristen en heb je een prachtig zicht op de Costa Verde (het vasteland). We waren al vrij dicht bij het verlaten strand op een onbewoond eiland waar naar we op zoek waren. We genoten er van een heerlijk zonnetje en namen nu en dan een duik (Nele vaak een heel erg diepe duik, i.e. ongeveer 20 cm :)) in het aangename en kalme water van de Atlantishce oceaan. Tegen zes uur waren we klaar om terug naar Abraao af te zakken. Voor we echter de tocht terug aanvatten, besloten toch maar even te verifieren hoeveel een taxi-boot naar Abraao ons zou kosten. Slechts 5 Real per persoon (2.5euro) zo bleek en de beslissing was snel gemaakt. Daarenboven was het nog een goed excuus ook om eens gebruik te maken van een taxiboot, een goed ingeburgerd systeem op het eiland.

Zaterdag 15 Januari 2011
We hielden ons keurig aan de planning en op zaterdag gingen we om half elf aan boord van de Agua Viva III, een scuner die gemakkelijk 150 mensen aankan en slechts half gevuld de haven verliet voor een tochtje naar de zuidkant van het eiland. Ik had niet te bijster goed geslapen op mijn leeggelopen matras die nacht en miste het zicht op de stranden Lopes Mendez en Santo Antonio. Ik was daarentegen wel goed uitgeslapen eens we Caxadaco bereikten. Daar deden we, na een korte poging in Ecuador, wat extra snorkelervaring op. Het aantal vissen bleef voorlopig nog binnen de perken, maar Nele spotte toch hier haar eerste Nemo-vis. Toen de misthoorn van de boot weerklonk om iedereen terug binnen de boot te roepen, regende het ondertussen al enkele minuten keihard. Onder een stevige stortbui zetten we koers naar onze tweede stopplaats, het strand van Dois Rios.
Het regende nog stevig toen we daar aankwamen en in plaats van onmiddellijk naar wal te zwemmen, of in de motorboot te stappen die je naar wal bracht, stonden de mensen op de boot wat verweesd voor zich uit te staren. Wij lieten het niet aan ons hartje komen en doken vanaf de boot het water in. Niet veel later stopte het met regenen en zwommen we naar het strand om te genieten van het zonnetje.
De derde en meteen laatste stop van de dag was het eiland, Ilha de Jorge Grego. Hier zetten we onze duikbril weer op, namen we de snorkel in de mond en gingen we drijvend op een spaghetti uit piepschuim, dit keer al met meer succes, op zoek naar de onderwaterfauna en -flora van de Atlantische oceaan. De duikoefening werd opnieuw verstoord door een enorme stortbui, nog heviger dan degene die we voordien hadden meegemaakt. We verlieten Ilha de Jorge Grego dus onder de kletterende regen, maar bereikten Abraao in een stralend zonnetje.
Niet voor lang echter. We waren nog maar net terug op onze kampeerplaats en het begon weer te stortregenen. De bodem had er duidelijk genoeg van en her en der liepen er nu beekjes regenwater over de kampeerplaats. Verschillende van die beekjes monden uit in een meer dat zich onder onze tent begon te vormen. We haalden vlug al onze bagage uit de tent, maar het water begon hier en daar al door het grondzeil van onze tent omhoog te komen. We versleepten onze tent nog naar een drogere plaats, maar slapen in die tent was er deze nacht niet meer bij. Gelukkig beschikten de sympathieke camping-eigenaars nog over een klein appartementje dat ze verhuurden. We konden daar, voor een kleine extra kost de nacht doorbrengen. Bagage droog, bed opgemaakt en tentje op een veilige plaats; we konden met een gerust gemoed op zoek naar een restaurantje, al wandelend door de regen die blijkbaar voor de tijd van het jaar heel erg normaal is; de zomer-stortbuien. De rest van de staat Rio de Janeiro (en Sao Paolo) dacht er waarschijnlijk anders over, op vele plaatsen was er zoveel regen gevallen dat de bodem het had opgegeven. Grondverschuivingen en overstroming maakten opnieuw verschillende doden die dag en nacht in Brazilie.

Zondag 16 Januari 2011
Omwille van de regen moesten we ons initiele plan om op zondag naar het strand van Palmas te wandelen aanpassen. Het pad zou er nu veel te glad en gevaarlijk bijliggen. We hopten dus opnieuw op een boot, dit keer een veel kleiner exemplaar van het vissersboot-type en zetten koers naar Lagoa Azul, de noorkant van het eiland. Het weer was schitterend (lees: het was weer veel te warm). Tegen half elf, voor de grote toeloop van boten aan het Lagoa Azul lagen wij al met snorkel en duikbril in het helderblauwe water. We maakten er een schitterend rondje rond een eiland dat bij laagtij via een landtong met het hoofdeiland (Ilha Grande) is verbonden. Nemo was van de partij maar dit keer met de honderden, verder zagen we nog veel van die blinkende visjes waarmee mensen in Belgie hun woonkamer-aquarium meestal wat opvullen, ik spotte een exemplaar met vinnen die tot zeilen uitklapten en het koraal was bedekt met zee-egels. De top-snorkel ervaring van onze trip.
Vanuit Lagoa Azul, de meest afgelegen bestemming die dag, begaven we ons naar Praia do Amor, een klein strandje waar een bergriviertje in de zee loopt. Heerlijk relaxen in het water, rustend op twee van die drijvende spaghetti-slierten. Onze lunchlocatie lag in de baai van Saco do Ceu, een klein dorpje diep verscholen in een baai. Onafhankelijk van de stormen op de oceaan, omwille van de beschutte ligging is de zee hier altijd zo vlak als een biljaartlaken. Wij hadden onze boterhammetjes mee; besparingen, het zuiden van Brazilie is betrekkelijk duur, maar snoepten later toch even mee van het heerlijk vispannetje dat voor een ouder koppel op onze boot te veel bleek te zijn. Na de lunch deden we nog een ander strandje aan in de baai van Saco do Ceu alvorens terug te keren naar Abraao. We hadden er de tweede zeer geslaagde boottrip van ons eilandbezoek op zitten.
In de wetenschap dat we de volgende dagen weer in de tent zouden doorbrengen besloten we nog een dagje in het appartementje op de camping te slapen. We wilden toch een beetje fris zijn voor onze wandeling van 's anderendaags het leek ons niet de moeite te lonen nu weer alles uit te halen om het s morgens weer te moeten opruimen.