Zondag 10 Oktober 2010
De eerste twee weken van onze trip waren vrij intens geweest, Otavalo, Mitad del Mundo, 6 uur Spaanse les per dag, fietsen en wandelen op en rond de Cotopaxi, trektocht in Quilotoa, fietsen naar Puyo, verblijf in de Amazond jungle, we waren dus toe aan wat rust en waar kan dat beter dan aan de kust. Na de nachtbus Puyo-Guayaquil, en een bus vroeg in de ochtend van Guayaquil naar Montanita, kwamen we op zondagmorgen aan in het surfers paradise van Ecuador. Het relaxe, bijna hippie, stadje sliep nog toen we om 9 uur op zoek gingen naar een Hostel. We vonden er eentje in het kleine maar gezellige centrum van de stad, met een hangmat op ons balkon en een prachtige kamer in bamboo-hout.
Een van de reden om naar Montanita te trekken was het nabijgelegen Isla de la plata, ook wel "the galapagos of the poor" genoemd. We regelden op zondag een tripje naar dat eiland voor de dag erna en voor de rest genoten we van zon, zee en strand. Ik waagde me even aan een body-board, maar de golven waren toch een heel klein beetje impressionant en mijn techniek niet van die aard om in het volgende surfersmagazine te verschijnen.
Maandag 11 Oktober 2010
Om 8u30 stonden we maandagmorgen een half uur lang tevergeefs te wachten op een bus naar Puerto Lopez van waaruit onze boot naar Isla de la plata zou vertrekken. Onze man bij Machilla tours loste het probleem echter mooi op door voor ons een taxi te betalen zodat we toch nog onze boot op tijd haalden. Vanuit Puerto Lopez zetten we koers naar Isla de la plata in het gezelschap van de twee-man sterke bemanning, een gids die veel te snel en binnensmonds Spaans brabbelde, een kerel uit Leuven (Nordin), twee trage Mexicaanse dames, een koppel Zwitsers (bijna "mievers" hun duits), een Fransman en een koppel uit Duitsland. Het eiland staat bekend om zijn grote kolonie Piqueros patas azules die met hun helblauwe voetjes indruk proberen maken op hun vrouwelijke soortgenoten. Best wel grappig om te zien hoe ze ronddansen en constant hun voetjes in de lucht steken; "kijk eens hier wat een mooie voetjes ik heb." Naast deze bleu-footed boobies, die steevast op het midden van het wandelpad blijven zitten, kwamen we op onze tocht nog een gigantisch albatros-kuiken tegen. Het beestje is nog een stuk groter als een oversized vechthaan. Zijn ouders waren waarschijnlijk op zee, op zoek naar vis voor hun kindje. Verder stootten we nog op fragatos (frigate birds) en piqueros enmascarados op onze tocht over het extreem droge eilandje.
Voor we het eiland definitief verlieten, gingen we met zen allen nog even snorkelen boven het koraalrif dat zich rond het eiland bevindt. Ondanks onze beperkte snorkelervaring genoten we er toch van om tussen de tropische vissen te zwemmen.
Terug aangekomen in Puerto Lopez bleven we nog even hangen om te zien hoe de pelikanen in groep over de golven springen/vliegen (in plaats van iets voor de branding te gaan dobberen) en hoe de fregatten de vis uit de bekken van de andere zeevogels proberen te pikken (de veren van de fregatten zijn niet waterbestendig, ze kunnen dus niet vissen en leven van hetgeen ze stelen van andere visvangers). De buschauffeur liet ons op aanvraag uitstappen bij het Kundalini hostel waar we ons verblijf voor de volgende nacht boekten.
Dinsdag 12 Oktober 2010
Dinsdag was een schitterende dag met een stralende hemel. Ideaal dus om nog wat van het zonnetje te genieten en nu en dan eens wat af te koelen in het zalige water van de Pacific Ocean. We vonden het beiden zo zalig dat we al snel beslisten om nog een dagje extra in Montanita te verblijven. Op die manier gaven we ons zelf ook nog wat tijd om deze blog online te krijgen. We waren immers al 2 weken en een half op pad en we hadden vrienden en familie tot dan nog steeds in het ongewisse gelaten. We maakten van de wifi-mogelijkheden ook gebruik om even te skypen met het thuisfront vanop het strand, schitterende locatie. Het werd een dagje voluit genieten en het schrijven van de blog werd weer een dagje opgeschoven.
Woensdag 13 Oktober 2010
Het weer op woensdag was ietsje minder dan de dag voordien, lichtjes bewolkt en dus konden we eindelijk aan de blog beginnen. Nele hield zich bezig met de tekstjes terwijl ik nog even op het strand ging zitten met de Argentijnen die ook in ons hostel verbleven en genoot van een "mate". In de namiddag keerden we de rollen om, Nele genoot van zon, zee en strand, en ik worstelde me door blogspot om onze verhaaltjes op een min of meer gestructureerder manier op het worldwide web te krijgen. Tegen de avond huurden we nog voor een uurtje een surfplank en trotseerden we om de beurt de -voor ons- immense golven. Na veel trial en error slaagde ik er in om toch een keer of twee rechtstaand op de plank het strand te bereiken. Nele gaf iets vlugger op, ook al omdat zij meer een speelbal was van de golven dan dat de golven voor haar een speeltuin waren.
Donderdag 14 Oktober 2010
Op donderdag verlieten we met een beetje pijn in ons hart het schitterende hostel Kundalini (een echte aanrader) in Montanita en zetten we koers naar Cuenca, opnieuw via Guayaquil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten