De Quilotoa-trek

Maandag 4 Oktober 2010
Samen met Martijn en Nienke namen we 's ochtends de bus naar Quilotoa. We checkten onmiddellijk in bij het hostel en restaurant Cabanos, uitgebaat door een Ecuadoriaanse familie, en heel erg basic: iedereen eet er samen in de eetkamer van de familie, best wel cool. Daarna wandelden we naar het bekende Quilotoa-meer, in een vulkaankrater, met helderblauw water, waarvan de bewoners van Quilotoa beweren dat het onneindig diep is. Dat betwijfelen we, maar het is in elk geval wel heel erg mooi. We wandelden helemaal naar beneden tot aan het water en daarna opnieuw omhoog. Op deze hoogte, en omdat het pad vrij steil en heel erg zanderig was, was dat toch wel wat afzien.

Dinsdag 5 Oktober 2010
Om 7u 's ochtends ging de wekker. Op het programma stond de wandeling van Quilotoa naar Chughilan, een ander klein dorpje gelegen op de Quilotoa-trek. We waren met 4: Martijn, Vanessa (een meisje van Hong Kong dat we de vorige avond in het hostel hadden leren kennen) en wij. De wandeltocht was slechts 12 km lang, maar wel vrij zwaar. Het eerste uur wandelden we langs de rand van de krater op (met voortdurend een mooi uitzicht op het meer) en daarna wandelden we de vallei in, naar Guama, een piepklein dorpje op onze weg. Daar lunchten we en zetten we onze tocht verder, de diepe vallei in en uit, telkens langs heel erg smalle en steile paadjes. Vrij vermoeiend, maar de spectaculaire scenery maakte het wel de moeite waard. Tegen 14u waren we in Chughilan. Vanessa bleef daar overnachten, Martijn en wij besloten de rest van de Quilotoa-trek per pick-up en bus te doen (wat een uitzichten in de bus...echt spectaculair) en belandden uiteindelijk opnieuw in Latacunga, waar we onze grote rugzakken achter gelaten hadden.